|
Laatste Groet
10.
Zwijgzaam lopen we tussen de bomen
En kijken droevig om ons heen Hoe vaak zijn we hier
niet gekomen Maar voor het eerst, nu alleen.
We zijn dankbaar voor de tijd Dat je bij ons
hebt mogen zijn Het onvermijdelijke afscheid die wij straks van
je gaan nemen. Verscheurt ons hart en doet zo’n pijn.
Wij weten dat we het juiste besluit hebben genomen, je kon het
niet meer aan Dus we besloten op een morgen Dat dit zo niet
verder kon gaan
We zullen altijd aan je denken Je
wijsheid, kracht en geduld De warmte en het geluk die je deed
schenken En waarmee je onze harten hebt gevuld
Rust
zacht Snoepie Het liefste vrolijkste hondje!
|
|