Laatste Groet 11.

  Onze Troelepoel   een troetelnaam voor Toetoel


(een Indonesisch woord dat spikkel betekent).
Matjan toetoel is een zwarte panter, een kleine panter met vlekken
die op Java voorkwam.

We lieten onze kleinkinderen Femke van 2 jaar een foto’s zien van de honden die
we in meer dan 40 jaar, achter elkaar hebben gehad. Onze eerste hond was een Dalmatiër.
Bij het zien van de foto van onze Dalmatiër, werd Femke helemaal nerveus en zei: ‘een tijger!
Een tijger!’ (ze bedoelde panter).

Onze laatste hond, eveneens een Dalmatiër, hebben we daarom Toetoel genoemd.
We woonden toen op Curaçao en hebben Toetoel uit het dierenasiel gehaald.
Ze was broodmager en was een wilde hond, (een ADHD hond) sprong tegen je op om je te begroeten
en super actief, nauwelijks te temmen. Later bleek ze zeer intelligent te zijn, leerde vele woorden,
begreep precies wat je bedoelde bij een opdracht; ‘zit, af, braaf, pak ze’, en nog vele andere woorden.
Ze was lief, hield van mensen maar blafte ook als er onraad was. Kortom ze hield van ieder mens en iedereen
die bij ons kwam was dol op haar. Maar, Antillianen vonden Toetoel een vreemde hond en waren bang voor haar.

           

Curaçao 2004.
Op klein Bottelier, zoals we ons huis hadden genoemd, kwam Toetoel bij ons.                  

           
3
Curaçao 2010.
 Waar de baas was, was Toetoel.
                         Een aaitje bedelen bij de bazin!

          

 Braaf bleef Toetoel achter het hek      Even kijken of de baas het goed doet!        Toetoel rent achter een zwijntje aan           

Lange wandelingen maakten we met Toetoel in de mundi (natuur) op Curaçao. In 2014 keerden we terug naar Nederland,
we namen Toetoel mee, ze was al 10 jaar. Ook in Nederland was Toetoel braaf, lief en heel gehoorzaam.
Vele foto’s en video opnames maakten we van onze Toetoel, ook in Nederland.

Zij ging mee op vakanties in onze camper naar o.a. Vaals en in de auto naar Frankrijk!
De laatste jaren ging haar gezondheid achteruit, ze werd doof en blind en had andere klachten.
Hoewel Toetoel nooit klaagde als ze pijn had wisten we dat ze leed, het was afschuwelijk.

Vandaag, 9 oktober 2018 namen we de zeer moeilijke beslissing en lieten haar inslapen.
Bij de dierenarts, Aline Rodts, kreeg ze de prikjes. Dank Aline voor jullie aandacht en begrip.   
         

                                                Slaap zacht lieve Troelepoel, dank voor je onvoorwaardelijke liefde.

Loeke & Ronald.

                                             


Terug